|
||
|
Wat
een geluk dat deze show kon doorgaan. De
mensen die erbij waren, zullen dit nog heel
lang blijven koesteren. De reputatie van de
band was dankzij de goede promotiekanalen en
een beetje research al bekend maar deze show
overtrof alle verwachtingen en die waren hoog
Wat ook
meteen opviel, waren het zoals altijd weer erg
goede geluid en licht. Na afloop van de eerste
set, zette John Maes deze mensen eens goed in
het zonnetje! Het was ook opvallend hoe goed
deze band op elkaar is ingespeeld. Dit was
werkelijk een genot om naar te kijken en te
luisteren. De toetsenist viel op met zijn
geniale piano- en Hammondspel, wat mij af en toe
erg deed denken aan de gouden tijden met Roger
Chapman en de Short List. De
backgroundzangeressen vulden Samantha goed aan
en af en toe klonk het driestemmig waarbij je je
even verlost voelde van alle aardse problemen.
De gitarist speelde ingetogen en zijn riffs
waren ondersteunend bij de geweldige Hammond- en
pianopartijen. Af en toe poneerde hij een solo
die boeide, mede door het fantastische geluid
van zijn Suproversterker en zijn speciale
telecaster. Overgoten met een geoliede machine,
gevormd door de Na twee
ruime sets en een kleine pauze kwam er een eind
aan met een hele mooie uitvoering van Tina
Turners 'Proud Mary' in een geheel eigen jasje
gestoken. Ik heb Tina vaak gezien. En vele
Tina-tribute bands, maar deze uitvoering was één
van de betere, zo niet de beste. In het
middenstuk kreeg de band de zaal aan het zingen
waarbij ook de 'Letter' nog in de medley werd
verwerkt. Deze zeer fijne avond mogen we
koesteren en om Roger Chapman te citeren in deze
coronatijden: “Everybody is on the short
list.” Geniet ervan zolang het kan en
mag! Stef Smit terug naar de index van de concert- en festivalrecensies
|
foto's: © Hans Kusters
|