|
|
||
|
|
Vanwege
de pandemie was het optreden van Beaux Gris Gris
al drie keer uitgesteld. Zeker drie jaar geleden
mochten we de band een paar keer verwelkomen,
o.a. op Breda Barst en als support voor Sue
Foley in de Gouden Leeuw in Dongen. In twee jaar
tijd is er veel veranderd dus waren we benieuwd
hoe het nu zou zijn. Vanavond waren er enkele
mensen die er toen ook bij waren. De band heeft
dus zijn fans, al had het best wel wat drukker
mogen zijn. De sfeer was er niet minder om en
stipt om halftien ging het los.
De nieuwe cd, die nog niet uit is, was hier al te koop en dat zorgde na afloop voor een flinke rij bij de merchandise. Iedereen wou nog een praatje maken met deze helden en heldinnen. Dit was alweer een zeer geslaagd optreden op deze prachtlocatie onder perfecte omstandigheden. Een volgend hoogtepunt is de onvolprezen Matt Schofield op 16 april en die wil je toch ook voor geen geld missen... Stef
Smit terug naar de index van de concert- en festivalrecensies
|
foto's: © Hans Kusters
|
Als support act van
Beaux Gris Gris & The Apocalypse (uit
Orange, California) mogen we de Nederlandse
Nienke Dingemans met band gaan zien – en horen –
en we zijn heel benieuwd na alle lovende
recensies van haar debuut-cd 'Devil On My
Shoulder'. Vanaf de eerste noten is het
duidelijk dat hier een erg goede band staat, met
muzikanten die weten hoe het werkt. Met een
perfect geluid in de zaal komen de eerste
klanken van de dobro tot ons voor Nienke vocaal
gaat invallen. De eerlijkheid gebiedt ons te
zeggen dat Nienke behoorlijk gespannen is en dit
heeft invloed op haar stem. We hebben haar al
vaker gezien én haar cd gerecenseerd, dus kunnen
we inschatten dat er meer in dit optreden had
kunnen zitten indien ze niet zo gespannen was
geweest. De uitstekende gitarist Jan van Bijnen
kon behoorlijk met dobro en diverse andere
gitaren uit de voeten en hij demonstreerde
kundig de kunst van het weglaten. Drummer Joost
Verbraak en bassist Joris Verbogt speelden
fantastisch in op het repertoire. Alles bij
elkaar was dit een prachtige support act en
Nienke is een talent waar we nog veel van zullen
horen.
Het eerste verschil
was de look van Greta wiens mooie blauwe haren
nu lang zijn. Maar er waren nog opvallende
zaken, zoals Robins gitaar, een Music Man
Sterling Albert Lee signature. En er is een
nieuw gezicht, met name Stephen Mildwater op
bas. Lieve hemel, wat een virtuoze bassist is
dit zeg, en dan heb ik het nog niet over de
vocalen die hij regelmatig samen met Greta
aangaat. De samenzang, soms aan het eind van een
song, soms als a capella-start, bezorgde mij
meermaals kippenvel. Dit is echt top om mee te
maken. Mark Barrett is nog steeds een
ongelooflijk goede en strakke drummer en het was
een waar genot om hem weer eens aan het werk te
zien. Emma Jonson ondersteunt iedereen met
achtergrondzang en vooral op de toetsen.
Naarmate de set vorderde, ging Robin meer
soleren, tot groot vermaak van het publiek dat
hier maar geen genoeg van kreeg. Het overstuurde
geluid met duidelijke lesley-invloeden deed ons
mijmeren over de tijden van The Hoax. Ik zou de
sfeer willen omschrijven als een psychedelische
trip van voodoomuziek met een enorme dansbare
vibe waarbij je geen moment stil kon staan.