Blues Special All Stars
Le Club Zapi'ng, Grande-Synthe (FR) - 30 april 2023

Om te weten te komen waar er in de nabije toekomst leuke concertjes mee te pikken vallen, moest een mens vroeger hele godse dagen op café affiches gaan lezen. Tegenwoordig komen de concertaankondigingen als uitnodigingen opgepopt op onze mobieltjes. Dat gebeurde dus daags voor de Blues Special All Stars in Le Club Zapi'ng zouden spelen. Onmiddellijk viel ons oog, het linker, op de toch wel interessante bezetting: zanger-harmonicaspeler Big Pete uit Nederland, Mig Toquereau (bas) en Fabrice Bessouat (drums), toch wel één van de sterkste ritmesecties in de Franse bluesscene, en – wie had dat ooit kunnen bevroeden? – zanger-gitarist Marc Tee! Jawel, dé Marc Tee, bekend van onder andere The Finsbury Park Empire, The Healers, The Slime Hunters, TEE en vooral The Electric Kings. Na een mysterieuze afwezigheid van ruim een decennium maakt het grootste Belgische bluestalent ooit zijn wederopstanding. Dat we dit nog mogen meemaken zeg!

Zonder verpinken herschikken we de planning voor ons weekend want hiervoor tuffen we maar al te graag een uurtje zuidwaarts. Le Club Zapi'ng is eigenlijk een pizzeria maar al ruim 32 jaar schuiven Franck Orts en zijn team regelmatig de tafels aan de kant om plaats te maken voor een trouwe schare bluesliefhebbers die hier komen smullen van intieme kwalitatieve bluesconcerten. De vele foto's aan de muren vormen samen een bijzonder indrukwekkend palmares...

"Ja, euh... ik kreeg plots weer zin om blues te gaan spelen", vertelt Marc ons voor aanvang van het optreden. "Maar de stress en de druk van een eigen band te moeten runnen, kan ik eigenlijk wel missen. Big Pete had mij al een paar keer gevraagd om mee te spelen en dat viel verdorie niet mee. De eerste keer kreeg ik niets gespeeld. Niets! Kun je je dat voorstellen? Maar de goesting was er wél weer. Ik had geen instrumenten meer, dus heb ik me maar twee goedkope Chinese gitaren gekocht..."

Misschien vraagt u zich af waarom we dit laatste detail expliciet vermelden, maar we gaan u meteen uitleggen waarom dat iets terzake doet. De band trapt af met 'Back Scratchin'' en 'You're The One' (Jimmy Rogers). Het is de eerste keer dat Pete en Marc met deze Franse ritmesectie spelen, maar het klikt. Enfin, we drukken ons ietwat zachtjes uit. Eigenlijk staat het als een huis! Marc zoekt behendig zijn positie, afwisselend als begeleider en in – voorlopig nog – bescheiden maar mooi afgebakende solo's. Het gaat een versnelling hoger in Sonny Boy Williamsons 'Too Young To Die'. Big Pete zingt en blaast krachtig en overtuigend en in Marcs 'muscle memory' keert de vingervlugge behendigheid terug. Het riffje van Little Walters 'Tell Me Mama' blijkt zelfs nog stevig verankerd. En dan... fuck zeg! Ze spelen 'Early In The Morning' van Muddy Waters en Marc klinkt godverdomme als Otis Rush. Geloof het of niet, maar even wellen vreugdetranen op, want dit is de Marc Tee zoals we hem kennen van vroeger. En dit is waarom die Chinese gitaren wél ter zake doen, want het maakt dus geen reet uit op welk instrument je speelt; het zijn de vingers van een meester die de klank bepalen! Hebben wij ooit al eens zoiets geschreven over een Belgische gitarist? We kunnen het ons niet onmiddellijk voor de geest halen. En ja hoor, Marc pleurt er zijn eigen briljante versie van 'I Can't Stand The Rain' uit. Nu hij zich aan één van zijn 'signature songs' waagt, weten we het wel zeker. The legend is back!

Na een korte pauze is de tweede set al net zo bezielend. Pete zet zowel vocaal als op harmonica een sterke prestatie neer in Junior Wells' 'Come On In This House' en naast bassist Mig, een rots in de branding, valt ons ook het speelplezier bij drummer Fabrice op. We kennen hem natuurlijk van zijn collectief Soul Shot (onlangs nog op tournee met Curtis Salgado) maar vandaag vinden we hem subliem. Een goede shuffle is belangrijk, maar een drummer moet voor ons kunnen variëren op alle potten, pannen en deksels die hij bij heeft. Marc geeft ons nog meer Otis Rush in 'Love Me Or Leave Me'. Hij komt op gitaar wel heel dicht in de buurt, geloof ons. Het publiek reageert enthousiast en iedereen is intens gelukkig omdat Tee terug is. Dat hij na ruim tien jaar niet te hebben opgetreden even de tekst van 'Little By Little' kwijtspeelt, wordt hem door niemand, maar dan ook niemand kwalijk genomen. Hij heeft ons vandaag zoveel moois gegeven. Allez, hopla, duidelijk in the mood en de goede spirit weer helemaal beet, gooit hij er aan het eind van het optreden nog een priemende versie van Lazy Lesters 'I Hear You Knocking' tegenaan. Ja, hallo! We zullen ons tripje naar Grande-Synthe niet licht vergeten. U moet Le Club Zapi'ng maar eens Googlelen, want af en toe passeert daar schoon volk. Daar zien ze ons zeker nog terug!

Franky Bruneel

• fotogalerij
  

• fotogalerij