Zuidrand Blues Battle
CC 't Aambeeld, Aartselaar - 26 april 2024

Af en toe ontstaat er een nieuw blues-initiatief en daar kunnen we alleen maar blij om zijn. En we hadden het al gevoeld met onze ellebogen. De communicatie rond Blues Zuidrand was helder, overtuigend en met een professionele branding. Het kon niet anders of hier zaten mensen achter die het professioneel zouden aanpakken. Die mensen zijn David en Tom De Ridder, twee neven die al jaren verknocht zijn aan de blues. Om het genre in hun eigen regio te promoten, hebben ze vzw Knight Knight opgericht. In een coalitie met de Streekvereniging Zuidrand ontstond Blues Zuidrand. Het eerste wapenfeit was een heuse blues battle met drie lokale bluesbands die 'streden' om een halve dag studiotijd, geschonken door Muziekcentrum De Kiem. We voelden zowaar al een beetje de vibe van de Belgian Blues Challenge opborrelen.

Onze ellebogen hebben niet gefaald. Vooraleer we iets over de bands gaan vertellen, willen we absoluut beklemtonen dat de organisatie vlekkeloos was. De zaal was in een aangename setting ingericht met zowel staande plaatsen aan partytafeltjes als ruim voldoende stoelen voor wie er liever bij ging zitten. Het podium was fraai aangekleed met verschillende retro-attributen en de projectie zorgde voor een passende sfeervolle achtergrond. Klank en licht waren simpelweg super, alles verliep volgens het geplande tijdsschema en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Dit was niet zomaar een eerste probeersel, dit was een evenement dat er helemaal stond. David en Tom... you nailed it!

Elke band kreeg veertig minuten speeltijd wat het wedstrijdelement ietwat camoufleerde. Bij het publiek kwam dit over als een minifestival met drie volwaardige sets en ook daar valt iets voor te zeggen. Barrel Aged Moonshine mocht aftrappen. We zagen de achtkoppige band nooit eerder en al snel konden ze ons enthousiasmeren. Stilistisch laveerden ze met gemak van New Orleans naar Texas en terug. De drie blazers zorgden voor die volle ballroomsound van weleer en hoezeer we de camaraderie tussen de groepsleden konden voelen, toch hadden ze als amateurmusici voldoende discipline om hun ding niet in een kakofonie te laten ontaarden. Screaming Jay Hawkins' 'I Put A Spell On You' is wat dat betreft niet zo'n eenvoudig nummer maar het lukte hen wonderwel. Een speciale vermelding gaat uit naar gitarist Kris Van Bosstraeten. Die man heeft ongetwijfeld heel veel geluisterd naar T-Bone Walker en B.B. King, die hij treffend neerzette in 'You Upset Me Baby'. Wat een klasbak! Frontman Ben Pittoors, zanger-harmonicaspeler, zei dat het nummer 'Automatic' (van de Mississippi-pianist Willie Love maar bekend geworden in de versie van Lester Butler) de reden was waarom hij destijds harmonica leerde spelen. Dat doet hij behoorlijk en ook zijn stem is goed. Alleen maakt hij iets te weinig connectie met het publiek. Al bij al bleek Barrel Aged Moonshine een degelijke band en het is terecht dat ze op 25 mei het Duvel Blues Festival in Puurs mogen openen.

Onlosmakelijk met elkaar verbonden bestegen Tom en David na de eerste act als twee Daltons het podium om het publiek te vragen de zaal even te verlaten. Elke band had immers recht op een volwaardige soundcheck. Die pauzes werden in de foyer muzikaal opgeluisterd door Blame it on Vinnie, het duo van Wim De Vos (aka Howlin' Bill) en Gerrie De Waard. Met een bonte mix van covers en eigen werk, en een brede waaier aan stijlen (van blues tot Johnny Cash en alles daar tussenin) wekten ze de interesse van heel wat toeschouwers op.

De tweede deelnemende act aan de Blues Battle was Gutbucket. Volgens een collega bestaan ze ook als trio maar vandaag waren ze een duo: Remko Van Damme (gitaar, zang, harmonica) en Michael Trompeneers (keyboard, percussie). Michael bleek een geweldig gevoel voor coördinatie te hebben. Zijn rechterhand speelde op het keybord de baslijnen, zijn linker de piano en met de voeten bediende hij een basdrum en een hi-hat. Remko is duidelijk iemand die de Mississippi-deltablues uitvoerig heeft bestudeerd en het is lovenswaardig dat hij zijn eigen nummers schrijft in diezelfde traditie. Gutbucket was dus de enige act die vanavond uitsluitend eigen werk bracht. Van twee nummers zei Remko dat ze autobiografisch waren en dat ze gingen over teveel drinken. We maken ons daar – uiteraard – geen verdere bedenkingen over, maar de 'Whiskey Blues' en 'Wicked Grin' (over het wezen dat naar jou kijkt wanneer je 's ochtends na een nachtje doorzakken voor de spiegel staat) staken goed ineen. We onthielden ook een knappe treinsong en een subtiele shuffle over alles wat er in het leven verkeerd kan lopen. Ondanks dat er maar twee mensen op het podium stonden, vonden wij de sound toch vol klinken. Hebben ze die derde muzikant dan niet nodig? Nou, als we heel eerlijk mogen zijn... als je harmonica speelt met een nekrek omdat je tegelijk ook gitaar speelt en dus de handen niet vrij hebt, dan kun je die handen ook niet gebruiken om enkele typerende effecten (zoals de wah wah) in het harmonicaspel in te bouwen. Wanneer het over blues gaat, vinden wij een harmonicasound à la Bob Dylan niet echt passend, maar dat is een louter persoonlijke mening. Voor de rest, Gutbucket... knappe prestatie!

Na een tweede korte pauze met Blame it on Vinnie was het tijd voor de derde en laatste act: Blues Messenger & The Funky Nightcaps. Blues Messenger, dat is zanger-harmonicaspeler Ruben Bertrands. The Funky Nightcaps bleken een gelegenheidscollectief met Özgür Hazar op gitaar (winnaar Belgian Blues Challenge 2022), Özgürs bassist Geert Zonderman en de immer fabuleuze drummer Natan Goessens. Ze brachten o.a. een stevige boogie, een nummer in onvervalste Chicagostijl, een funknummer à la The Meters (waarin Natan gewoonweg schitterde), Hendrix' 'Little Wing' (verbluffend gezongen door Özgür) en Berry's 'Roll Over Beethoven' (met dit keer Geert als frontman). Ruben bleek de sterkste harmonicaspeler van de avond, de set was zeer gevarieerd, zowel qua stijlen als door het feit dat drie bandleden zich als frontman mochten profileren. Omdat er in veertig minuten tijd zoveel verschillende dingen moesten gebeuren – en hier was duidelijk over nagedacht – bleek Özgür de perfecte gitarist. Als het nodig is, klinkt hij rauw en met een tikkeltje distorsie. Maar wanneer een andere song daarom vraagt, speelt hij loepzuiver en hooggevoelig. Deze band leverde een perfecte showcase af en het is dus ook niet verwonderlijk dat de jury, bestaande uit de organisatoren en de studioverantwoordelijke van De Kiem, hen als winnaars van deze eerste Zuidrand Blues Battle hebben uitgeroepen.

Op de planning van Blues Zuidrand staat nog een mini-bluesfestival in september van dit jaar en een heus Zuidrand-bluesfestival in mei/juni 2025. Met ongeveer 200 belangstellenden was de Blues Battle absoluut geen valse start voor David en Tom. We wensen hen alle succes toe en ondertussen kennen we nu de weg naar Aartselaar...

Franky Bruneel

• fotogalerij
  

• fotogalerij