|
|
||
|
|
 Danny
Bryant
“Het
passionele hart van het musiceren ligt op een podium, door Franky Bruneel Met de cd en dvd 'Night Life' levert de 32-jarige Britse bluesrocker Danny Bryant op 8 maart een glansrijk nieuw visitekaartje af. Qua populariteit krijgt Bryant in het segment Europese bluesrock wel heel erg weinig concurrentie. Hij geeft ruim 150 concerten per jaar, verslindt kilometers dat het geen naam heeft en ziet de groep trouwe volgelingen na twaalf jaar 'on the road' steeds maar groter worden. Zou hij dan misschien iets hebben wat andere bluesrockers missen? Onderscheidt hij zich dan werkelijk van de veertien anderen die doorgaans in een bluesrockdozijn gaan? O jee, we zijn weer tussen de regels aan het schrijven... Eén ding willen we alvast 'loud and clear' hebben gezegd: Danny Bryant speelde ook al op het Spring Blues Festival in Ecaussinnes en daar aten zelfs de hardnekkigste bluespuristen uit zijn hand. Doet u vooral eens de moeite om 'Night Life' op te pikken. Dan weet u meteen waarom bluesrock ook authentiek en boordevol emotie kan klinken. De komende lente speelt Danny zeven keer in België en Nederland. Deze imposante figuur is zeker niet te beroerd voor een goedlachse babbel met zijn fans. U zult hem tijdens de pauze wellicht massaal aanklampen, maar wij waren u interviewgewijs alvast lekker voor... Rond de tijd dat deze editie van 'Back To The Roots' verschijnt, komt jouw nieuwe cd/dvd 'Night Life' in heel Europa uit. Je vond onderdak bij het Duitse label Jazzhaus Records en dat staat garant voor kwaliteit. 'Night Life' is inderdaad vakkundig gefilmd, klinkt goed en geeft jouw identiteit puntgaaf weer. Beschouw jij dit album ook als een nieuw hoogtepunt in jouw carrière? Absoluut! Ik ben heel trots op dit project. We hebben willen vastleggen wat we 150 avonden per jaar doen en we hebben geprobeerd om die energie en extase op film vast te leggen en het zo natuurlijk mogelijk te laten klinken. Ik wou dat de fans een optreden konden meemaken in hun eigen comfortabele thuisomgeving. Ik neem graag studioalbums op, maar het passionele hart van het musiceren ligt nu eenmaal op een podium, knal in het vizier van een publiek. We hebben van deze opnames alle ruwe kantjes intact gelaten en we hebben voluit en zonder ingetogenheid gespeeld. Precies daarom vind ik mezelf in deze release veel meer terug dan in alles wat we voorheen hebben gedaan. Ook de mensen die we bij dit project hebben betrokken, hebben een prima job verricht, van het camerawerk tot het mixen van het album. Ik ben iedereen zo verschrikkelijk dankbaar. __________________________________________________________________________ Danny Bryant speelt bluesrock maar behoort niet tot de veertien in een dozijn. Bluesrock mét passie en emotie? Bestaat dat dan? 't Zal wel een retorische vraag zijn, zeker?
Het volledige artikel over Danny Bryant staat in BTTR 82 (maart 2012)
|
|
