JD McPherson

“Rock-'n-roll en rockabilly zijn Amerikaanse kunstvormen!”

door Lambert Smits

In 2011 was hij één van de, zo niet dé verrassing in het wereldje van wat men 'Amerikaanse rootsmuziek' noemt. De in Oklahoma opgegroeide JD McPherson zoog in zijn jeugd diverse muziekstijlen op. Op jonge leeftijd ontdekte hij al Johnny Cash en Elvis, en ook soul kon op zijn goedkeuring rekenen. Maar als bij elk kind van zijn tijd, hadden niet alleen helden uit de fifties invloed op zijn muziek. Ook Talking Heads, The Stooges en The Ramones behoorden tot zijn favorieten. Aan hen ontleende hij vooral de kracht en de energie die een song moet uitstralen. Toen een verkoopster in een platenzaak hem wees op het Deccamateriaal van Buddy Holly, kreeg zijn muzikale voorkeur pas goed vorm. Spoedig volgden Carl Perkins, Jerry Lee Lewis en de rest van de bende. Deze pure rock-'n-roll, vaak met countryinvloeden, dreven hem voorgoed richting Amerikaanse rootsmuziek. Zijn vorig jaar uitgebrachte 'Signs & Signifiers', waarvan JD de krachtige song 'North Side Gal' als single trok, deed al onmiddellijk vermoeden dat we hier niet met een eendagsvlieg te maken hadden. Toen hij zich in juli 2011 profileerde als dé revelatie van het BRBF in Peer, werd ons meteen duidelijk dat JD deze muziekvorm een nieuw leven geeft. In november zagen wij de man, samen met Jimmy Sutton op bas en Alex Hall op drums, aan het werk tijdens de Rootsnight in Turnhout. Ondanks een druk en vermoeiend tourschema maakte JD graag even tijd voor ons. Het woord is aan hem...

Hoe het allemaal begon

“Wel, laat ik maar meteen zeggen dat ik eigenlijk een kunstenaarsopleiding heb genoten en dus niet was voorbestemd om het in de muziek te gaan maken. Tot augustus gaf ik trouwens nog steeds les. Ik ben dus nog maar pas professioneel muzikant. Het begon eigenlijk zo: mijn vader was een jazzfreak met een duidelijke voorkeur voor bebop, maar ook Deltablues en vooral John Lee Hooker kon hij smaken. Hij gaf me regelmatig tapes met diverse soorten muziek, zodat ik van alles kon proeven. Dat was dus mijn prille muzikale opvoeding. Mijn moeder daarentegen hield meer van gospel en country, zodat ik ook deze muziek vrij vlug kon ontdekken.”

“Het gekke is evenwel dat ik aanvankelijk niet koos voor deze muziek. Mijn oudere broers zaten in de heavy rock en dus sloot ik me daar ook bij aan. Later kwam de punkrock opzetten en daar voelde ik ook wel wat voor, dus speelde ik dat genre ook. De grote ommezwaai kwam echter toen de verkoopster in de platenzaak me een cd van Buddy Holly aanraadde. Op dat moment maakten mijn hersenen een klik en vanaf toen stonden ook enkele rock-'n-roll- en countrysongs op de setlist van mijn highschool-punkrockband. Al snel begon de vroege rock-'n-roll me meer en meer te interesseren. Ik schuimde allerhande platenzaken af en ontdekte naast Buddy Holly alle andere artiesten die zo belangrijk waren geweest voor de ontwikkeling van de rock-'n-roll.”

__________________________________________________________________________

Het volledige artikel over JD McPherson staat in BTTR 82 (maart 2012)
Nog geen abonnee? Klik hier voor meer info.